,, Szanta Rybaka z sieciami"

Szczęściami trafiam baśniami nieba,

skupiony Aniołek dyktuje wiersz,

białymi piórami muskając kleks.

Dobieram wersy sam bez dyspensy

nade mną Anioł mieczami śmierci

wycina puenty, ja żegnam się,

jedynie dobry Pan Bóg to wie.

Śnieżynki spadają, za oknem migają.

Świerszcz koncertuje smyczkiem dyryguje,

za piecem dzisiaj świętuje cień.

Kolęda śpiewała wigilia nastała,

a gwiazda złota, ku Ziemi mknie.

W stajence nocą Józef z Maryją

królów przyjmują Boga miłują,

pasterze weselą opłatki dzielą

owce klękają szczęść Boże szczęść.

Na moim stole biblia jak rana

samotna teraz aż płakać chce.

Krzyżyk świętości zabitej jasności

zła myślą gości, wspomnieniem złości,

któż mi podpowie, gdzie radość jest.

Rodziny tu nie ma, syn córka gdzieś,

wie CAŁA WIEŚ odeszłaś i Ty.

Pełne łez wiadro już z oczu spadło

ostatni sens życia smutku po kres.

Bajkowo chciałem, aż zapomniałem,

bez wiary to grzech, wszak Chrystus jest.

Sam Anioł milczy i modli stroskany

bladymi licami nie śmieje się,

być może wspomniał ile rozpaczy

dusza człowieka przyswoi w dzień.

Dzisiaj ma spowiedź mórz szmaragdami

płynie szargana cierpień prądami.

Odpływa hen na koniec życia,

umarła miłość cudowny sen.

Wiej mocno wietrze, zagwiżdż na serce,

być może niegdyś Rybak z sieciami,

zanucił cicho szantą tą pieśń.

Marek Czak 14.12.2019