,,Sny starego korsarza"

Pióra lecące ponad wersami, maszty okrętów oddane morzu, niebieską kartką lustrem sekstansu nieba granatem między wyspami.

Wielki kałamarz kałamarnica, ozdabia papier plaż błękitami, wybuch wulkanu spływa wierszami, law jęzorami płonie winnica.

Profesor zasnął, muchą wyciera, wsparty na mapie, utworu brzeg, księżyc zaspany błędy poprawia.

A wyspa cała na Morzach Szczęść. Obrus to żagiel wicher go stawia, dziś stary Korsarz płynie we śnie.

Marek Czak 18.01.2020