,,Poetka i Poeta"
- Marek Czak-Constantin Maximus
- 6 lut 2020
- 1 minut(y) czytania
- Świat masz pod obłokami nieba, ale to obłoki naszych marzeń Poeto. - Marny te Świat gdy ma chmury bez Ciebie poetko. Skrzydła w nim rosną na drzewach, a drzewa ponad chmurami poetko. - Wena nie lata wysoko Poeto, starczy jej kącik z wierszami Poeto. - Znasz miłość na wylot Poetko, czy wzlata do Ciebie oknami? - Mam świetlik między sercami Poeto, tam mieszkam z życiami. - Tak sama tyloma chwilami Poetko gdy trwasz natchnieniami Poetko? - Całuję tylko te usta, co są marzeniami. - Czy są takie dusze Poetko, co potrafią kochać oczami? - Nie wiem Poeto kochany, ja kocham z skrzydłami. - Czy robisz zamki Poetko z babiego lata czasami? - Tylko bez piasku Poeto, na plaży chwilami. - A jak tam gwiazdy Poetko wciąż błyszczą nocami? - Świecą na Słońcu Poeto całymi dniami. - Czy myślisz o nas Poetko choć momentami? - Jestem tu różą Poeto z wielkimi kolcami. - O czym Ty dumasz Poetko, gdy sama myślisz z Wenami? - Czy wiem, co to miłość Poeto kochany, czy jest między nami?
- Nie wiem sam teraz Poetko jak znaleźć miłość w kochanym. Wie za to na pewno Poetko, umiem Cię kochać, będąc kochanie nieznanym. - Czy straszna to miłość Poeto tak być kochanym? - Miłość nie boli Poetko miłosnym kochaniem, gdy boli to nami, w raz z rozstaniami. Marek Czak 30.11.2019.
Comments