,,Anioły są na Ziemi

Po co to światło mnie zabiera!? Skrzydła ma całe obdarte, widać kamienie przeklętych, martwych dobrych nieulękłych. Dusze, diamenty stwardniałe, za kogo naprawdę nie wiem. Na cóż Słonko rano z nim leci, przecież wysoko świeci, dalekim szlakiem utartym swoich promieni pragnień. W imię czego dzień zawsze przepływa w ciemność, miast zza nieba ubranego w obłoki niebieskie niknąć nocami na wieczność dni przebrzmiałych w domach przepięknych, całych poematów marzeń Światów nigdy nie spełnionych barw doskonałej ciepłej, widmowej aury akwareli. Widziałem ich miłość, nienawiść! Nawet cudowne życia! Łatwe do zapomnienia idee pragnień człowieka. Mówiłem z Bogiem będąc w jestestwie jego cząstką pełną jaźni Wszechrzeczy. Widziałem miejsce bytu jedności Wszech-stanu, i czułem Wszech-wymiar Mocy Stwórcy nieziemsko dobry, pełen miłości i zrozumienia. Byłem Nim, scalony w idealnej harmonii z świadomą pamięcią istoty i eterycznej boskiej ego plazmy. Nie zrozumiesz tego, dopóki sam nie dostąpisz takiej łaski. Nie zrozumiesz mnie, jeśli nie zechcę. Będziesz tym, jeżeli kochał Cię będę ponad siebie. Teraz nie szukam niczego już. Niebo jest we mnie. Marek Czak 17.12.2019.